چرا احساسات منفی و ناراحتیها در روابط، معمولاً سرکوب میشوند؟
در دنیای روابط، چه عاطفی، خانوادگی، یا دوستانه، تمایل عجیبی به سرکوب احساسات منفی و ناراحتیها وجود دارد. این سرکوب، اگرچه ممکن است در کوتاه مدت آرامش را حفظ کند، اما در بلندمدت میتواند به بنیان روابط آسیب جدی وارد کند. اما چرا این اتفاق میافتد؟ دلایل متعددی وجود دارد که باعث میشود افراد به جای ابراز، احساسات منفی خود را پنهان کنند. در اینجا به 17 نکته مهم در این زمینه اشاره میکنیم:
- ✔
ترس از طرد شدن:
یکی از بزرگترین ترسها در روابط، ترس از دست دادن فرد مقابل است. افراد ممکن است بترسند که ابراز ناراحتی، منجر به دوری یا پایان رابطه شود. - ✔
اجتناب از درگیری و مشاجره:
بسیاری از افراد از درگیری و مشاجره بیزارند و سرکوب احساسات را راهی برای جلوگیری از بروز اختلاف میدانند. - ✔
فرهنگ سکوت و پنهانکاری:
در برخی از فرهنگها، ابراز احساسات، مخصوصا احساسات منفی، نشانه ضعف تلقی میشود و افراد یاد میگیرند که سکوت کنند. - ✔
باور به “خوب بودن” رابطه:
افراد ممکن است تمایل داشته باشند که رابطه خود را “بینقص” نشان دهند و ابراز ناراحتی را مغایر با این تصویرسازی بدانند. - ✔
عدم مهارت در ابراز احساسات:
بسیاری از افراد نمیدانند چگونه احساسات خود را به طور سازنده و بدون سرزنش یا توهین ابراز کنند. - ✔
تجربههای ناخوشایند قبلی:
تجربههای قبلی از ابراز احساسات و واکنشهای منفی دیگران، میتواند باعث شود افراد از تکرار آن اجتناب کنند. - ✔
احساس گناه:
افراد ممکن است احساس گناه کنند که در حال ناراحت کردن فرد مقابل هستند، حتی اگر حق با آنها باشد. - ✔
نادیده گرفتن نیازهای خود:
گاهی افراد نیازهای خود را در اولویت قرار نمیدهند و به جای آن، بر رضایت فرد مقابل تمرکز میکنند. - ✔
نیاز به کنترل:
برخی افراد سعی میکنند با سرکوب احساسات خود و دیگران، کنترل بیشتری بر رابطه داشته باشند. - ✔
ترس از آسیبپذیری:
ابراز احساسات منفی میتواند باعث شود افراد احساس آسیبپذیری کنند و این حس برایشان ناخوشایند باشد. - ✔
عدم اعتماد به فرد مقابل:
اگر افراد به این باور نرسیده باشند که فرد مقابل میتواند احساسات آنها را درک کند و به آنها احترام بگذارد، تمایلی به ابراز ناراحتی نخواهند داشت. - ✔
باور به “خود درمانی”:
برخی افراد معتقدند که میتوانند با تمریناتی مثل مدیتیشن یا تمرکز حواس، احساسات منفی خود را کنترل کنند و نیازی به ابراز آنها نیست. - ✔
تاثیر رسانهها و تصورات غلط:
فیلمها و سریالها اغلب روابط را به صورت کاملا مطلوب نشان میدهند و این باعث میشود افراد تصور کنند که ابراز ناراحتی نشانه مشکل در رابطه است. - ✔
نبود الگوی مناسب:
اگر افراد در دوران کودکی شاهد ابراز صحیح و سالم احساسات در خانواده خود نبوده باشند، ممکن است در بزرگسالی نیز در این زمینه دچار مشکل شوند. - ✔
فشار اجتماعی:
فشارهای اجتماعی برای حفظ ظاهر خوشحال و راضی بودن، میتواند باعث شود افراد احساسات منفی خود را پنهان کنند. - ✔
پایین بودن عزت نفس:
افرادی که عزت نفس پایینی دارند، ممکن است احساس کنند که ارزش ابراز احساسات خود را ندارند. - ✔
باورهای محدود کننده:
باورهای محدود کننده مانند “نباید ناراحت باشم” یا “باید قوی باشم”، میتواند باعث شود افراد احساسات منفی خود را سرکوب کنند.
این عوامل میتوانند به طور جداگانه یا ترکیبی، باعث شوند افراد به جای ابراز احساسات منفی خود، آنها را سرکوب کنند. این سرکوب، هرچند ممکن است در کوتاه مدت آرامش را حفظ کند، اما در بلندمدت میتواند به بنیان روابط آسیب جدی وارد کند. سرکوب احساسات، نه تنها باعث ایجاد تنشهای پنهان در روابط میشود، بلکه میتواند منجر به مشکلات روحی و جسمی نیز بشود. پس، یادگیری مهارتهای ابراز صحیح و سازنده احساسات، یکی از مهمترین گامها در بهبود کیفیت روابط است.
ترس از واکنش طرف مقابل
یکی از اصلیترین دلایل سرکوب احساسات منفی، ترس از نحوه واکنش طرف مقابل است.ممکن است نگران باشیم که ابراز ناراحتی باعث ایجاد بحث و جدل، قهر کردن یا حتی پایان رابطه شود.این ترس اغلب ریشه در تجربیات گذشته دارد.اگر قبلاً به دلیل ابراز احساساتمان مورد انتقاد، سرزنش یا بیتوجهی قرار گرفته باشیم، احتمال سرکوب کردن احساسات در آینده بیشتر میشود.در ضمن، ممکن است به اشتباه فکر کنیم که با پنهان کردن احساسات، میتوانیم از ایجاد درگیری جلوگیری کنیم.در حالی که سرکوب مداوم احساسات، میتواند به انفجار و بروز مشکلات بزرگتر منجر شود.
ترس از قضاوت شدن توسط طرف مقابل نیز نقش مهمی ایفا میکند.
ممکن است نگران باشیم که ابراز آسیبپذیری باعث شود ضعیف یا نیازمند به نظر برسیم.این ترس میتواند ریشه در ناامنی های فردی و یا تجربه های پیشین داشته باشد.یادگیری روش های ارتباط موثر و ابراز احساسات به شکلی سالم، میتواند این ترس را کاهش دهد.
تمایل به حفظ آرامش و اجتناب از درگیری
بسیاری از افراد برای حفظ آرامش در رابطه و جلوگیری از بروز درگیری، ترجیح میدهند احساسات منفی خود را سرکوب کنند.این افراد اغلب معتقدند که “سکوت، بهتر از بحث است”.آنها ممکن است فکر کنند که ابراز ناراحتی یا خشم، باعث میشود طرف مقابل ناراحت شود و در نتیجه، رابطه دچار تنش و درگیری شود.در این حالت، افراد به طور ناخودآگاه تلاش میکنند تا با نادیده گرفتن یا کوچک شمردن احساسات منفی خود، از ایجاد مشکل جلوگیری کنند.این رفتار میتواند در کوتاهمدت موثر باشد و از بروز بحث و جدل جلوگیری کند، اما در بلندمدت، باعث انباشت احساسات سرکوبشده و ایجاد مشکلات جدیتر در رابطه میشود.
اجتناب مداوم از درگیری و سرکوب احساسات، میتواند باعث ایجاد احساس خشم، نارضایتی و دلخوری در فرد شود و به مرور زمان، صمیمیت و اعتماد را در رابطه از بین ببرد.
اهمیت دارد به یاد داشته باشیم که حل مشکلات و ابراز احساسات، بخشی ضروری از هر رابطه سالم است.آموزش مهارت های حل تعارض، میتواند به افراد کمک کند تا به جای اجتناب از درگیری، به طور سازنده با آن روبرو شوند.
من همیشه از ترس طرد شدن احساساتم رو خفه می کنم و این کار رابطه ام رو خراب کرده، دوست دارم بیشتر در این مورد بنویسی.
وقتی بحث پیش میاد سریع سکوت می کنم تا دعوا نشه ولی بعدش احساس پوچی می کنم، ممنون می شم راه حل بدی.
اعتماد به نفس پایین باعث شده حتی وقتی طرفم اشتباه می کنه سکوت کنم، کاش بیشتر درباره این موضوعات بنویسی.
یه مدت فکر می کردم اگر غرورم رو بشکنم و سکوت کنم رابطه بهتر می شه ولی فقط خودم رو گم کردم.
ترس از آسیب دیدن باعث شده هیچوقت احساسات واقعیم رو نشون ندم و این خیلی اذیتم می کنه.
همیشه فکر می کردم اگر نیازهام رو نگم رابطه مون عالی می مونه ولی حالا فهمیدم اینطوری فقط خودمو گول زدم.
وقتی باهم دعوا می شد من سریع کوتاه می اومدم چون فکر می کردم این یعنی رابطه سالم، ولی حالا می فهمم اشتباه بود.
تو رابطه قبلیم هرچی ناراحت بودم تو خودم ریختم تا مبادا طرفم ناراحت شه، ولی آخرش دیگه تحمل نداشتم.
چه جالب نوشته بودی! یه مطلب دقیق و مفصل تر هم درباره همون ترس از آسیب پذیر بودن تو روابط دارین؟ همش تو ذهنم میچرخه این موضوع
من یه مدت فکر می کردم اگر ناراحتی هامو توی رابطه پنهون کنم، همه چیز بهتر میشه 😅 ولی بعد فهمیدم اینطوری فقط آتشی زیر خاکستر می سازم، یه روز یه چیز کوچیک منو منفجر کرد! یاد گرفتم بهتره همیشه یه مکالمه آروم داشته باشیم، حتی اگه سخت باشه. یه راه خوب اینه که بدون سرزنش فقط احساستو بگی، مثلا بگی “داشتم حس می کردم اینطوری شد” و بعد راه حل پیشنهاد بدی. گاهی وقتا شنیدن حرف طرف مقابل هم کلی چیزا رو عوض می کنه 🤝💡 یادمه یه بار بعد از یه بحث بیخودی فهمیدم اکثر مشکلها فقط بخاطر حرف نزدنه.
من هم یه مدتی همیشه ترس اینو داشتم که اگه ناراحتی ام رو بگم طرف ازم دلخور بشه یا رابطمون بهم بخوره ، یه بار توی یه رابطه دوستی همه چیز رو تو خودم ریختم و بعد یهو یه روز از کوره در رفتم و یه مشت حرف های انبار شده زدم 😅 اون موقع تازه فهمیدم که نباید احساساتم رو خاک بگیره . حالا سعی می کنم زودتر و آروم تر حرف بزنم ، حتی اگه طرف مقابل کمی ناراحت بشه . میدونی چیه ؟ اون انفجار احساسات بعدی خیلی بدتره 🤯 تو رو هم اگه این حس رو تجربه کردی حتما یه راه وسط پیدا کن .
💬✨🔥